This author has not written his bio yet.
But we are proud to say that nasknashr contributed 49 entries already.
سرد بود اما نگاهش شبیه تو گرم بود. زمانه، زمانه‌ی بی‌پروایی بود؛ زمانه‌ی غفلت. غفلت کردم. بند بند وجودم می‌لرزید وقتی ماشه را چکاندم. حالا آسمان در آستانه‌ی تاریکی ابدی‌ست. نوری از کلبه‌ی چوبی می‌بینم، هنوز آنجاست. منتظر است تا شکستن گردن من را ببیند؛ تا قبل از طلوع آفتاب، غروبم را ببیند. آویزانم هنوز، […]
وقتی از در خانه‌ی مشترکمان رد شدم هیچ خاطره‌ی خوبی به یادم نیامد. هیچ احساس خاصی نداشتم. حتی از اینکه دیگر آن کلید قدیمی در کیفم نیست خوشحال شدم. مردی از پنجره‌ی خانه به من خیره شده بود. یک غریبه؛ آنقدر غریبه که حتی می‌توانست خودِ تو باشد.
سوار بر اسب شدم. تاختم. در این فکر بودم که چگونه به او بگویم که کارزان را کشته‌اند. خونش هنوز روی دستانم بود. همچنان می‌تاختم. به هرسو که نگاه می‌کردم چهره‌ی کارزان را می‌دیدم. از دور آن‌ها را دیدم. به آن‌ها که رسیدم همه بدون حرکت ایستاده بودند. نماز می‌خواندند، نماز میّت.
برای تماشای برگ‌ریزان به خیابان پر چنار رفته بودند و محو تماشای برگ‌های افتاده بر زمین بودند و صدای خش‌خش برگ‌ها که آن‌ها را لگد می‌کردند، حالشان را خوب می‌کرد. وقتی بازمی‌گشت تنها بود. رد سرخ خون روی برگ‌ها سر می‌خورد و تا انتهای خیابان پر چنار می‌رفت. به همه‌جا سرکشید و پرس‌وجو کرد، اما […]
چند وقتي می‌شود كه سرما خورده‌ام. همه به اين باور رسيده‌اند. حتي دكترها، اما هيچ‌كس نمي‌داند اين سرماست كه تنه‌اش به تنه‌ام برخورد كرده. نمی‌دانم شايد قسمتی از قطب شمال را در دست راست و قطب جنوب را در دست چپ گرفته‌ام اما چه سرمای سختی است در اوایل مرداد.
درمانده شده بود، فوج فوج آدم‌ها در صف بودند. می‌ترسید آب رودخانه کفاف این همه آدم را ندهد. آدم‌های زیادی را غسل تعمید داده بود. حالا می‌دانست باید تمام زمین را غسل دهد و این از توانش خارج بود. یحیی خدای دیگری را فریاد زد.
چند وقتي می‌شود كه سرما خورده‌ام. همه به اين باور رسيده‌اند. حتي دكترها، اما هيچ‌كس نمي‌داند اين سرماست كه تنه‌اش به تنه‌ام برخورد كرده. نمی‌دانم شايد قسمتی از قطب شمال را در دست راست و قطب جنوب را در دست چپ گرفته‌ام اما چه سرمای سختی است در اوایل مرداد.
همیشه با خودم فکر می‌کردم که کدامیک زودتر فراموش خواهد کرد؛ آن کسی که دیگری را ترک کرده است، یا آن که ترک شده؟! برای من که فرقی نداشت. من هیچ‌کدامتان را فراموش نکردم؛ نه تو را که به‌خاطر او ترکت کردم و نه او را، که حالا سال‌هاست من را ترک کرده است.
وقتی می‌رفتم تازه بولدوزرها به جان خانه‌ی پیرمرد افتاده بودند. وقتی برگشتم به‌جای آن خانه حیاط‌دار، به‌جای آن حوض کاشی‌کاری‌شده، برجی روبه‌روی آپارتمان ما سبز شده بود. باران می‌آمد و دلم بدجوری گرفته بود. دیگر نمی‌توانستم کوه‌های پر از برف را ببینم.
